به نقل از «فرارو»

۱۰ اتفاقی که بعد از سزارین ممکن است برای بدنتان بیفتد و راهکارهایی برای حل آنها

تاریخ انتشار: ۱۱ بهمن ۱۴۰۲ | کد خبر: ۳۹۶۵۱۱۰۳

سزارین که شامل جراحی شکم برای زایمان از طریق یک برش در رحم شماست بسیار رایج است. اما باوجود رواجی که دارد، یک عمل جراحی بزرگ است و مانند هر جراحی جدی دیگری روند بهبودی آن می‌تواند بر بدنتان تاثیر بگذارد.

به گزارش روزیاتو؛ چه سزارین برنامه‌ریزی‌شده باشد و چه به علت عوارض پیش‌بینی‌نشده انجام شود ممکن است با علائم زیر همراه شود.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

اگرچه تجربه هر فرد پس از جراحی متفاوت است، در اینجا برخی از رایج‌ترین علائمی که ممکن است بعد از سزارین با آن‌ها روبرو شوید و روش‌هایی برای حل آن‌ها آورده شده است.

۱. ممکن است دچار یبوست شوید

سزارین می‌تواند باعث کُند شدن عملکرد روده‌هایتان شود. سه دلیل برای این اتفاق وجود دارد.

اول اینکه در طول جراحی روده‌های شما به صورت دستی دستکاری و جابه‌جا می‌شوند تا پزشکان به رحم برسند.

دلیل دوم مصرف برخی از داروهاست که حرکات روده را کند می‌کنند؛ ازجمله داروی بیهوشی قبل از سزارین یا دارو‌های ضددرد که ممکن است بعد از جراحی مصرف کنید؛ و درنهایت غذا نخوردن قبل و بعد از سزارین نیز می‌تواند حرکات روده را کاهش دهد. شیردهی نیز می‌تواند یبوست را تشدید کند، زیرا مقدار زیادی از آبی که می‌نوشید برای تولید شیر مصرف می‌شود.

چه می‌توان کرد؟

برای حل این مشکل بهتر است تا حد امکان آب بنوشید و هرچه زودتر شروع به غذا خوردن و راه رفتن کنید. غذا‌های غنی از فیبر بخورید و در صورت امکان مصرف دارو‌های ضددرد را زودتر متوقف کنید.

۲. تا مدتی نمی‌توانید چیز‌های سنگین بلند کنید

توصیه کلی این است که در شش تا هشت هفته اول پس از زایمان از بلند کردن هرچیزی سنگین‌تر از نوزادتان خودداری کنید. بلند کردن اجسام سنگین می‌تواند روند بهبودی را مختل کند.

در طول سزارین، پزشک مجبور است بسیاری از لایه‌های بافتی شکم شما را برش دهد تا به رحم برسد. فشار بیش از حد بر روی این لایه‌ها قبل از بهبودی کامل می‌تواند منجر به باز شدن مجدد آن‌ها شده و باعث درد و آسیب شود.

چه می‌توان کرد؟

کلید حل این مشکل «صبوری» است. به خودتان زمان بدهید تا بدنتان بهبود یابد. همیشه قبل از افزایش فعالیت بدنی با پزشک یا ماما مشورت کنید.

۳. در محل برش احساس درد خواهید کرد

اکثر افراد بعد از سزارین در محل برش احساس درد می‌کنند. به یاد داشته باشید که شما به تازگی تحت یک عمل جراحی بزرگ قرار گرفته‌اید که شامل بریدن لایه‌های زیادی از بافت است؛ بنابراین احساس درد طبیعی است.

محل برش شما احتمالاً برای سه هفته یا بیشتر حساس خواهد بود، اما خوشبختانه هرگونه درد شدید باید پس از حدود سه روز پس از جراحی از بین برود. با این حال حساسیت و درد جای زخم برای بعضی افراد ممکن است سال‌ها باقی بماند.

چه می‌توان کرد؟

تمیز و خشک نگه داشتن ناحیه برش و پیروی از توصیه‌های پزشک در مورد مدیریت درد می‌تواند کمک‌کننده باشد.

یکی از ترفند‌های عالی برای کاهش درد در مواقعی که می‌خواهید عطسه یا سرفه کنید یا حتی بخندید این است که یک بالش را بغل کنید.

پوشیدن لباس‌های گشاد و جلوگیری از ساییده شدن آن به محل برش نیز می‌تواند کمک‌کننده باشد.

۴. ممکن است در معرض خطر بیشتری برای لخته شدن خون باشید

به طور کلی، بارداری شما را در معرض خطر بیشتری برای لخته‌شدن خون قرار می‌دهد. این به دلیل تغییراتی است که در فاکتور‌های انعقادی شما در دوران قبل و بعد از زایمان رخ می‌دهد.

اما سزارین به‌طور خاص خطر لخته شدن خون در پاها، اندام‌های لگنی یا ریه‌ها را دو برابر می‌کند. این تا حدی به این دلیل است که شما معمولاً در زمان استراحت و بهبودی آن‌قدر‌ها فعال نیستید. وقتی زیاد حرکت نمی‌کنید، جریان خون شما کند می‌شود و باعث می‌شود خون در مکان‌های خاصی جمع شود و احتمالاً لخته‌ها تشکیل شوند.

چه می‌توان کرد؟

پس از سزارین، پزشک ممکن است دستگاه‌های فشرده‌سازی روی پاهایتان بگذارد تا خون در این نقطه جمع نشود. فشرده‌سازی ملایم به بهبود گردش خون کمک می‌کند و خطر لخته شدن خون را کاهش می‌دهد.

به همین ترتیب شروع به فعالیت هرچه سریع‌تر نیز می‌تواند کمک‌کننده باشد. قدم‌زدن آهسته یا حتی حرکت دادن دست و پا‌ها در حالت نشسته می‌تواند مفید باشد.

۵. تا هفته‌ها خونریزی یا ترشح واژینال خواهید داشت

اگر زایمان واژینال نداشته‌اید ممکن است از خونریزی واژینال بعد از سزارین تعجب کنید. این ترشحات خونی که لوشیا نامیده می‌شود، شامل مخاط دهانه رحم و مقداری پوشش داخلی رحم نیز هست و بخشی طبیعی از روند بهبودی بدن شما پس از زایمان است.

لوشیا در ابتدا قرمز تیره یا روشن است، سپس به رنگ قهوه‌ای مایل به صورتی درمی‌آید و به‌تدریج به رنگ سفید مایل به زرد تبدیل می‌شود.

چه می‌توان کرد؟

خونریزی پس از زایمان واژینال و سزارین می‌تواند تا هشت هفته پس از زایمان ادامه داشته باشد. در این بین تنها کاری که می‌توانید بکنید این است که از نوار بهداشتی استفاده کنید. بهتر است از تامپون استفاده نکنید، زیرا ممکن است با این کار باکتری‌ها وارد رحمتان شوند.

اگر ترشحات واژن بعد از زایمان بوی بود مانند ماهی گندیده می‌دهد فوراً پزشکتان را در جریان قرار دهید، زیرا می‌تواند نشانه عفونت باشد.

۶. ممکن است مشکلات کف لگن پیدا کنید

بسیاری از زنان پس از سزارین دچار مشکلات کف لگن مانند درد حین رابطه جنسی، بی اختیاری ادرار، درد یا افتادگی لگن شوند. اما این ربطی به سزارین ندارد و درواقع مشکلات کف لگن قبل از جراحی و در زمان بارداری اتفاق می‌افتد. زیرا عضلاتی که در پایین لگن قرار دارند حین تحمل وزن نوزاد در دوران بارداری متحمل فشار زیادی می‌شوند.

همچنین ماهیچه‌های شکمی که برای تنظیم فشار در شکم بسیار نزدیک با عضلات کف لگن کار می‌کنند هم پس از سزارین ضعیف می‌شوند که این هم تاثیرگذار است.

چه می‌توان کرد؟

اگر بعد از سزارین دچار مشکلات کف لگن شدید بهتر است به فیزیوتراپیست‌های متخصص کف لگن مراجعه کنید.

۸. ممکن است در شیردهی مشکل پیدا کنید

پس از سزارین، به‌ویژه اگر برنامه‌ریزی نشده باشد یا به دلیل شرایط اضطراری باشد، ممکن است لازم باشد روی استراحت و بهبودی تمرکز کنید و بلافاصله شیردهی را شروع نکنید. این تاخیر می‌تواند بر تولید شیر کافی تاثیر بگذارد.

درد شکم ناشی از برش نیز می‌تواند باعث ایجاد مشکل در شیر دادن راحت به نوزادتان شود. از طرفی تزریق اپیدورال نیز می‌تواند بر این موضوع تاثیر بگذارد که خوشبختانه موقتی است.

چه می‌توان کرد؟

در صورت امکان، سعی کنید در یک ساعت اول تولد، و سپس حدود ۸ تا ۱۲ بار در روز برای دو هفته اول، برای کمک به ایجاد شیر سالم، شیردهی کنید.

همچنین می‌توانید به کمک دست شیر را از سینه پمپاژ کنید.

۹. ممکن است در بارداری‌های آینده باز هم مجبور به سزارین شوید

بسته به دلیل سزارین، ممکن است در بارداری‌های بعدی در معرض خطر بیشتری برای نیاز به سزارین باشید.

به عنوان مثال اگر قبلاً سزارین کرده‌اید (معمولاً دوبار) پزشک عموماً به دلایل ایمنی توصیه می‌کند باز هم همان مسیر را بروید. به این دلیل که زایمان طبیعی پس از سزارین می‌تواند خطر جدی پارگی رحم را به دنبال داشته باشد.

چه می‌توان کرد؟

اگر قصد دارید دوباره باردار شوید، در اسرع وقت گزینه‌های زایمان خود را با پزشک خود بررسی کنید. در حالی که سزارین همیشه قابل پیشگیری نیست، می‌توانید عوامل خطر و نگرانی‌های خود را مطرح کرده و به‌درستی تصمیم بگیرید.

۱۰. ممکن است دچار آسیب عصبی شوید

بی‌حسی، گزگز یا تغییر احساس در اطراف محل ناحیه جراحی از علائم شایع آسیب عصبی پس از سزارین است.

این اتفاق می‌تواند به دلایل مختلف ازجمله آسیب مستقیم یا غیرمستقیم به اعصاب، فشردگی یا کشش روی اعصاب، روی دهد.

چه می‌توان کرد؟

در حالی که انواع خاصی از آسیب عصبی ممکن است دائمی باشند، سایر آسیب‌های عصبی می‌توانند با استراتژی‌های ریکاوری مناسب بهبود یابند. در بیشتر موارد، این مسائل را می‌توان با راهنمایی فیزیوتراپیست کف لگن برطرف کرد.

منبع: فرارو

کلیدواژه: سزارین قیمت طلا و ارز قیمت خودرو قیمت موبایل چه می توان بعد از سزارین مشکلات کف لگن لخته شدن خون پس از زایمان پس از سزارین نیز می تواند محل برش

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت fararu.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «فرارو» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۹۶۵۱۱۰۳ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

اگر حکومت دینی برپا نمی‌شد چه اتفاقی می‌افتاد؟

پایگاه مرگز ملی پاسخگویی به سوالات دینی، به پرسش و پاسخی پیرامون دلایل ضرورت تشکیل حکومت اسلامی پرداخته که تقدیم علاقه‌مندان می‌شود:

پرسش:

اگر حکومت دینی تشکیل نمی‌شد چه اتفاقی می‌افتاد؟

پاسخ:

لازمه اقدام به هر عملی، سنجش هزینه‌ها و فواید آن عمل است و باید دید که هزینه‌های فراوانی که برای برپایی حکومت دینی در ایران ایجاد شده است، خروجی و ثمره خاصی داشته است؟ به عبارت دیگر اگر حکومت دینی برپا نمی‌شد چه اتفاقی می‌افتاد و چه ضرورت و تغییری در برپایی حکومت دینی برای ملت ایران ایجاد شده است؟

اگر حکومت دینی برپا نمی‌شد:

۱. به وظیفه دینی و الهی جامعه عمل نشده بود.
برپایی حکومت اسلامی و بستری که بتواند احکام الهی را جاری کرده و ترقی بخشد، وظیفه مسلمین است. برپایی حکومت در جامعه اسلامی، از امور لازم و وجوب آن قطعی است. برای اثبات ضرورت تشکیل حکومت اسلامی می‌توان به ادله قرآنی، روایی و عقلی تمسک کرد. (۱)

۲. اکثر احکام الهی تعطیل، و فساد و اعمال نامشروع فراگیرتر بود.

حکومت نقشی انکارناپذیری در ایجاد بسترها و ضوابط مؤثری در اجرا یا تعطیلی احکام اسلامی و همچنین تربیت دینی و غیردینی جامعه دارد. امام خمینی در لزوم تشکیل حکومت اسلامی بیان داشته است که: «احکام اسلامی اعم از قوانین اقتصادی، سیاسی و حقوق تا روز قیامت باقی و لازم‌الاجرا است، هیچ‌یک از احکام الهی نسخ نشده، از بین نرفته است.

این بقا و دوام همیشگی احکام، نظامی را ایجاب می‌کند که اعتبار و سیادت این احکام را تضمین کرده، عهده‌دار اجرای آن‌ها شود؛ چه اجرای احکام الهی جز از رهگذر برپایی حکومت اسلامی امکان‌پذیر نیست. در غیر این صورت، جامعه مسلماً به‌سوی هرج‌ومرج رفته، اختلال و بی‌نظمی بر همه امور آن مستولی خواهد شد». (۲) پیش از انقلاب اسلامی، تجربه حکومت غیردینی در ایران، ترویج فساد و فحشا و ایجاد بسترهای فساد زدا و دین‌زدا بود.

۳. زمینه برپایی و حرکت به سمت تحقق کامل حکومت دینی فراهم نمی‌شد.

نظام ما دینی است و مرجعیت همه‌جانبه دین اسلام را در عرصه حکومت و اداره جامعه پذیرفته است. به هر میزان که در اداره جامعه و تدبیر امور کشور به دین مبین عمل گردد، به آن حکومت، دینی گفته می‌شود.
حکومت دینی ما کامل نیست و ما در مسیر دینی شدن حکومت هستیم نه اینکه حکومت و دولت و جامعه ما کاملاً دینی باشد. چنانچه رهبر انقلاب در این رابطه اعلام کرده است: «ما هنوز به کشور اسلامی نرسیده‌ایم. هیچ‌کس نمی‌تواند ادّعا کند که کشور ما اسلامی است. ما یک نظام اسلامی را طرّاحی و پایه‌ریزی کردیم - «ما»، یعنی همان‌هایی که کردند - و الآن یک نظام اسلامی داریم که اصولش هم مشخص و مبنای حکومت در آنجا معلوم است. مشخص است که مسئولان چگونه باید باشند. قوای سه‌گانه وظایفشان معیّن است. وظایفی که دولت‌ها دارند، مشخص و معلوم است؛ اما نمی‌توانیم ادّعا کنیم که ما یک دولت اسلامی هستیم؛ ما کم داریم. ما باید خودمان را بسازیم و پیش ببریم. ما باید خودمان را تربیت کنیم». (۳)

۴. استبداد و استثماری که بر این ملت سلطه داشت کنار نمی‌رفت.

تاکنون اثبات شده است که تنها الگویی که در ایران توانسته است در مقابل استبداد و استثمار به‌طور کامل تاب بیاورد و تسلیم نشود، الگوی تشکیل حکومت دینی به رهبری فقیه جامع‌الشرایط است. این حکومت دینی است که به مبارزه و حرکت ملت مشروعیت بخشیده و ایثار آنان برای حفظ ارزش‌های دینی و ملی را معنا بخشیده است. این رهبران دینی و ملت دین‌دار بوده‌اند که در مواقع حساس و خطرساز، با شدت در راستای حفظ منافع ملی کشور به بذل مال جان خود پرداخته‌اند.

۵. ترقی جامعه با این شدت نبود.

دین برای سعادت بشر آمده است. به هر میزان که به دین عمل شده است، رشد و ترقی در جامعه حاصل گردیده است. برای نمونه حکومت دینی برای جامعه زنان، نقشی انسانی و غیرجنسی قائل است. این امر موجب شده است که ترقی زنان با کمترین آسیب جنسیتی به‌صورت جهشی رخ‌داده و زنان در عرصه تحصیل و تدریس و حضور در عرصه‌ها و مشاغل گوناگون رشدی خیره‌کننده را تجربه کنند.
در هشت سال جنگ، ایران با حضور مردم دین‌مدار برخلاف پیشینه دویست‌ساله خویش، اجازه نداد که هیچ بخشی از کشور از آن جدا گردد؛ اما فساد و فحشا موجب می‌شود که موانع جدی بر سر راه ترقی کشور ایجاد شود. ضمن اینکه باید توجه داشت که بخش بزرگی از ناکامی‌های ما به این دلیل است که دشمنان دین و دولت دینی با تمام توان مشغول ایجاد مانع و سد در مقابل الگو شدن و تقویت یک دولت اسلامی بوده و با ضربات پی‌درپی نظامی، امنیتی، فرهنگی و اقتصادی خسارات سنگین و قابل‌تصوری را در راه تحقق این اهداف ایجاد کرده‌اند. در واقع تنها این دین نیست که عامل و منشأ شرایط موجود در ایران باشد.

۶. ایرانیان در الگوهای غربی و شرقی هضم می‌شدند.

حکومت دینی الگویی فارغ از الگوهای حاکم بر عالم بود که نتیجه آن قتل و تجاوز مستکبران و ابرقدرت‌ها به مستضعفان عالم است. الگویی که یاد می‌دهد که یا باید غارت شوی یا باید با غارتگر همراهی کنی. الگوی حکومت دینی، نفی سلطه‌جویی و سلطه‌پذیری است. در الگوی دینی عدم همراهی با مستکبران عالم، یک وظیفه شرعی است.

نتیجه:

حکومت دینی بسترساز ترقی و تمدن است و به هر میزان که به احکام دین مبین عمل گردد ترقی و تمدن حاصل می‌شود. عدم تشکیل حکومت دینی به معنای ترک تکلیف جامعه ایمانی و تعطیلی احکام اسلامی و انسداد ترقی معنوی و مادی صحیح جامعه و هضم شدن در الگوهای منحرف حاکم برجهان است.

پی‌نوشت‌ها:
۱. ر.ک: همتی، همایون، سنت و سیاست در اسلام، تهران، آوای نور، ۱۳۷۳ ش، ص ۳۸.
۲. خمینی، سید روح‌الله، کتاب بیع، تهران، موسسه تنظیم و نشر آثار امام خمینی (س)، ۱۳۸۸ ش، ج ۲، ص ۴۶۱.
۳. خامنه‌ای سید علی، بیانات در دیدار کارگزاران نظام، خامنه‌ای دات آی آر، ۱۲ آذر ۱۳۷۹، https://khl.ink/f/۳۰۳۹